Scheef is de nieuwe trend

Vandaag zullen jullie het moeten doen met slechts een paar foto’s en een heel kort filmpje. Waarom? Tijdens directieoverleg gisteren avond is besloten om een stuk om te rijden. via “Rondane nationaal park”. Het mooiste is dan als je in het park zelf op een camping gaat staan, sta je midden in de natuur. Er is slechts 1 camping waar dat kan en daar is WIFI net zo schaars als een stembiljet in Noord Korea. Ook de 4g en 5g verbindingen zijn niet al te best in dit gebied.

Dus uploaden we slechts een paar foto”s en 1 kort filmpje want “Hollands nieuwe” moet al bijna weer een extra datacenter openen met al die Gigabytes die ik gebruik. Dat filmpje moet ik even toelichten. Vanochtend vertrokken wij rond 9 uur en kwamen rond 13.30 aan op de Skogli camping. Meer dan vier uur rijden hé over 125 km. Niet hele moeilijke wegen maar gewoon zo vaak gestopt om onderweg iets moois dat we zagen te bekijken. De laatste 40 km was eigenlijk een eenbaansweg maar wel met twee kanten verkeer, gelukkig 1 auto per kwartier dus dat was even priegelen en dan konden we weer. Overal borden “pas op voor rendieren en elanden” nou geen een gezien, als ik ze morgen niet zie, zaag ik zo’n verkeersbord om.

Niet normaal mooie omgeving, weer heel anders dan afgelopen dagen, veel hoogvlaktes en vooral heel veel woeste rivieren. Afgelopen nacht had het echt gespookt, mega veel en hard regenen, veel wind en 6 graden, weer de kachel even aangehad vanochtend. We zijn nog geen half uur onderweg en de zon gaat schijnen, heerlijk. Maar goed we komen dus aan op de camping, een heel groot hobbelig en drassig stuk gras midden in de bossen en langs een woeste rivier, superchill. Wel goede en schone voorzieningen, dat dan weer wel. Sylvia vraagt aan de eigenaar, waar wil je dat we de camper neerzetten? Nou zegt die man, je mag m neerzetten waar je wilt, zolang je stroomsnoer de electriciteitspaal maar haalt.

Sylvia uit de camper en mij aanwijzingen geven, beetje naar rechts, nu stuur om, iets naar achter….en nu op de bokken rijden (Camper moet elke keer waterpas worden gezet op een soort van kunststof wiggen). Perfect, stap maar uit, prima, hij staat waterpas.

Ja maar Syl, dit kunnen we toch zo niet neerzetten, je neemt een half voetbalveld in beslag en we staan wel waterpas maar superscheef, geen gezicht gewoon. Luister zegt ze, op deze manier hebben we nog de hele middag zon en daar ben ik gewoon even aan toe. Ze klapt haar stoel uit en gaat zitten. Later kwamen er nog andere campers bij, die moesten nu ook allemaal gekke manouvres uithalen om dat ding een beetje fatsoenlijk neer te zetten. In het filmpje zie je hoe wij “georganiseerd” in het rijtje staan. Elke keer als er iemand langsloopt denken ze dat er een 4 jarig kind onze camper heeft ingeparkeerd.

Maar…..we zaten heerlijk in het zonnetje, de hele middag lekker buiten gezeten en het laatste glaasje Limoncello die we van Dinancia en Amit meegekregen hadden opgedronken. Dinancia, Amit, 1 fles op drie weken is dus te weinig, weten jullie dat vast voor volgende keer ha ha.

Morgen gaan we de “15” rijden, een van de meest indrukwekkendste wegen van Noorwegen, prima weg met twee rijbanen, maar gaat dwars door hoogvlakten en gebergten heen, en des te ruiger, des te beter, en nu ook des te schever daar houden wij van.

Oh ja ook nog even dit, er staat een tekst op het camping mededelingen bord dat het toegestaan is om te jagen op klein en groot wild. Er wordt vriendelijk verzocht om pas 200 meter vanaf te camping te jagen, ivm geluidsoverlast voor de camping gasten. Lekker dan, je mag geen aardappelen importeren naar Noorwegen, maar een hert schieten is prima. Rare jongens die Noren.

Groet en tot morgen,

John en Sylvia.

Een scheve brug

Wakker worden met het zonnetje, dat gebeurt hier niet vaak. Vroeg opgestaan want we gaan een dagje naar de kust. 125 km naar het westen naar het eiland “Vang” om precies te zijn. Waarom? Nou omdat naar dat eiland 8 bruggen zijn gebouwd over allerlei eilandjes heen, je rijdt dus als het ware met aan twee kanten de zee. De zogenaamde “Atlantic Road” Er zit ook nog een gekke brug in die bovenop beetje scheef draait, als je hem ziet denk je dat de architect een borrel teveel op had.

125km maar toch dik 2 uur rijden, eerst de bergen uit en dan op naar het westen, waar het wat drukker is. Prachtige route, heel anders dan de bergen. Wandeling gemaakt op een van de eilandjes op zoek naar een zeehond of ander dier. 2 kwallen gespot, meer zat er vandaag niet in.

Onderweg bij de X (nee niet voorheen twitter, maar een mega supermarkt) lekker brood gehaald en wat erop natuurlijk. Tafeltje uitklappen en op een mooi plekje de camper geparkeerd en gegeten. Dat is wel makkelijk aan zo een camper, je hebt alles bij je, dus je kunt relaxen wanneer je wilt maar bijv. ook naar de WC, hoef je niet op die vieze benzinepoimp WC’s.

Halverwege werd Sylvia weer getrakteerd op een tochtje met de veerboot, kon niet anders anders kom je niet aan de overkant. Ze begint er aan te wennen want ze zegt dat ze er het “heen en weer” van krijgt, prima, dat is ook precies de bedoeling van een veerboot.

Ook weer terug met de veerboot, maar het weer sloeg om en nu heeft ze ook onweer op een veerboot meegemaakt. Toen nog even videobellen met onze lieve schoondochter, die is jarig vandaag. Noors verjaardagsliedje voor haar gezongen. Inmiddels weer op de trollveggencamping waar we vandaan vertrokken waren en het regent pijpestelen. Dus naar binnen, kachel aan (is 12 graden), wijntje, muziekje en relaxen. Wat we morgen gaan doen weten we nog niet, is niets voor ons, normaal plannen we tot op de dag, maar door het instorten van die haarspelbocht weg lopen we een dag voor op schema. Het wordt in ieder geval iets met bergen en hoog, daar houden we van.

Groet en tot morgen,

John en Sylvia

Van geiranger naar Trollveggen

Vandaag een reis en wasdag, 10.00 uur vertrokken van Vinje camping (geiranger fjord) naar Trolveggen camping (zie de fotos). Een camping in "the middle of nowhere" midden in de natuur, paar plekjes, maar wel Wifi, dat dan weer wel.

3 uurtjes onderweg en om 13.00 uur in het zonnetje de nieuwe camping op gereden. Deze camping is de uitvalsbasis om morgen met de gondola de berg op te gaan en om de dag erna de trollstigen te rijden (de mooiste weg van noorwegen met de meeste haarspeld bochten).

De was zit al in de droger op de camping, wat niet in de droger mocht hangt al in het zonnetje, de wijn staat op tafel dus verder een keertje niets doen en in het zonnetje.

Tot morgen, John en Sylvia.

*****UPDATE******

De Trollstigen (die haarspeldbochten weg door de bergen) is afgesloten. We lezen net dat er "Steinsprang" is. Dat is een soort van rotsen die los laten en als een lawine naar beneden komen. Vanmiddag zijn er motorrijders en een camper door getroffen. De weg is afgesloten omdat er eerst een geoloog en aardbevingsspecialist moet komen om te kijken of het nog veilig is, gaat minstens wat dagen duren.

Die route kunnen we niet doen. We hebben net besloten om dan de Atlantische weg te gaan rijden. Een route langs de kust over 8 bruggen, die hadden we eigenlijk geschrapt in ons programma maar daar zitten we nu dicht bij in de buurt. Hieronder nog een foto van hoe een deel van de trollstigen er uitziet op het moment. Ben blij dat ik vandaag niet ben geweest.

Noorse goden zonen

Vanochtend wakker geworden met het geluid van de waterval tegenover ons. Gisterenavond lagen we net in bed, begon die camper helemaal te schudden, nee het was geen gehaktdag, ineens een enorme storm. Geen regen, wel bliksem in de verte en heel veel wind. Na een kwartier was het weg en was alles weer rustig. Ik denk dat Odin en Thor ruzie hadden.

Bij het ontbijt deed Sylvia een verrassende ontdekking. Op het terras van de blokhut tegenover ons stond een volledig ontblote soort van Noorse viking god zijn stretch oefeningen te doen zonder handdoekje. Ze heeft het wereldrecord “hoe snel doe je een gordijntje open in een camper” verbeterd. Ik heb Sylvia’s broodje maar op gegeten. En dat terwijl ie mijn looks had, hij had ook bijna geen haar.

Alles weer ingepakt en vandaag naar een waterval/uitzichtspunt en via de Geiranger hoogvlakte naar Geiranger. Het weggetje naar de waterval was best spannend, smal en overal borden dat je deze weg op eigen risico neem. Maar ja, welke weg neem je niet op eigen risico, elke weg toch.

Was de moeite waard en toen naar Geiranger. Als je wil kun je een slingerweg nemen naar de top, we zijn hier niet voor niets he, naar de top gegaan. Langzaam aan, goed opletten ging prima. 1500 meter hoog, de foto’s en de filmpjes zeggen veel, maar in het echt is het veel hoger en mooier.

Nu zitten we op de Vinje camping bij Geiranger. We hadden eerst bedacht om de Geirangercamping te nemen, dan sta je aan het water, ware het niet dat er zo een kolos van een drijvend hotel aan de kade ligt waardoor de hele camping in de schaduw zit. Een camping terug (2 km) genomen, staan weer naast een giga waterval (slapen we lekker op). En, het is mooi weer geworden, in het zonnetje met een drankje.

Groet en tot morgen,

John en Sylvia

Snel weg van Massa is Kassa

Vandaag met gierende banden van deze camping af, trein was leuk maar camping was als een rijstwafel die je in 4 gelijke stukken moet breken, precies, dat gaat nooit. Te vol, te massaal. Hoe schril is het contrast dan vandaag. Melkevoll bretun camping, aan de voet van twee gletsjers en een mega waterval. Dat is pas idyllisch zei Sylvia, midden in de natuur.  Gaan we daarheen vandaag en pakken we onderweg nog een wandeling naar de Boyabreen gletsjer mee, die ligt op de route.

Van de eerste 90 km hebben we denk ik maar 40 km daglicht gehad, de rest was allemaal tunnels. Er was er zelfs eentje bij van 24,5 km. 70 km max snelheid, zit je bijna 25 minuten in een tunnel. Elke 500 meter een noodtelefoon aan de wand en een brandblusser, dat schept vertrouwen. Na die langste tunnel…… Sylvia’s worst nightmare, we moeten het Sognefjord overvaren, anders 350 km omrijden. Elke 15 minuten een overvaart, tocht duurt 20 minuten.

We kwamen aan en konden gelijk doorrijden, zie het filmpje. Daarna door jostalbreen nationaal park. In een dorpje vlak voor het park nog even een broodje voor de lunch gekocht en gegeten. Achter de kassa van de Joker (supermarkt) stond me toch chagrijnige takketrol achter de kassa, kon geen woord of vriendelijkheid van af. Ik zei nog tegen Sylvia, ze is echt NORS.

Daarna door naar de nieuwe camping voor vandaag. Had gisteren gebeld en als ik voor 16.00 uur zou komen, dan is er nog wel plek. Zijn maar 20 plekken waarvan maar een paar met stroom, camping is populair bij natuurliefhebbers. Nou, Sylvia heeft haar zin gekregen hoor, als je buiten zit dan waait soms de wind van de waterval tegenover de camper je zeiknat en links en rechts uitzicht op de gletsjer. Alleen…..het weggetje er naar toe, 30 km zo smal…Paar keer achteruit gemoeten (en iedereen die achter mij zat dus ook). Normaal sta ik wel eens in de file, nu was ik de voorste in de file.

Er was ook een tunnel, zonder licht waarvan je na 2 minuten denkt, zou er ook aan de andere kant een opening zijn, of gooien ze de ingang straks dicht? Stikkedonker, soort amateurisch gebouwd golfplaten ding. Maar er was  na een tijdje gelukkig licht aan het einde van de tunnel. Heb je je overigens als eens afgevraagd, wat zou een Noor wegen? (Dank Wesley voor de flauwe grap).

Op de camping (hoe klein ook) hebben ze alles, stortplaats voor WC en vuilwater, elektriciteit en….voor mij het meest belangrijke WIFI. Ik heb inmiddels al 20 gb verstookt via mijn mobiele abonnement dus dat is wel eens lekker, vanavond Netflix serietje kijken met een wijntje erbij.

We lopen 2 dagen voor op ons schema, dus vanavond hebben we een directievergadering over de route en de evt. extra dingen die we gaan doen.

Tot morgen, groet,

John en Sylvia.

Bosnimf gespot

Kort verhaal vandaag. Uitgeslapen tot 10.00 uur, gedoucht, ontbeten en beetje gerommeld. Rond half 12 naar de overkant van het water gelopen, het dorp Flam in, daar een ticket gekocht voor de trein van Flam naar Myrdal (900 meter hoog). De trein klimt met 40 km per uur de berg op, door tunnels, langs watervallen helemaal top.

Was heel mooi, maar ze doen het spectaculairder voor dan het in werkelijkheid is. Treinen is ook niet mijn ding, veel te passief voor mij. Tenzij ik dan ding mag besturen, maar ja, je moet dan weer in het spoor van de rails blijven, nee niet mijn hobby. Bij een waterval stopt de trein en hebben ze een bosnimf in een rode jurk gehesen (zie filmpje). Terug doet ze haar ding nog een keer, ja dat weten we nu wel. Laat een olifant naar beneden skieën of een zandhaas tegen die waterval opzwemmen, maar dit kennen we wel na 1 keer.

Daarna een emmer wasgoed in de trommel op de camping gegooid en zitten we heerlijk in het zonnetje aan een drankje. We zouden hier morgen nog een dag blijven, maar we vertrekken een dag eerder. Mooie camping, maar veel te druk, als je buiten zit te eten en je schiet uit met het snijden van je vlees heb je kans dat je de achterband van de camper van je buren lek steekt. Zo weinig ruimte tussen de campers en caravans.

Wat gaan we dan morgen doen….spannend, weten we nog niet, we gaan vanavond maar eens even google maps erbij pakken. Sowieso naar “Stegasteigen”. Wat dat is? Dat zie je morgen wel, groet,

John en Sylvia.

Aardappelen zijn het nieuwe goud

Vanochtend op de Kinsarvik camping vuil water geloosd en schoon water ingeladen. Dan kun je weer een paar dagen vooruit. Op naar Flam camping maar niet voordat we 3 watervallen hebben bezocht. Net na de camping bij een benzinepomp de diesel en de koffie aangevuld. De waterval was gigantisch, je moest helemaal omhoog rijden naar de top van het fjord, waarvandaan het water naar beneden storte. Was wel lekker koud daarboven. Beneden in het dorpje hadden we een supermarkt gezien, de joker. Nou zijn inderdaad jokers. We wilde vanavond gebakken aardappel met sla en vlees eten. Wij pondje aardappelen gehaald. Zijn hele goede aardappelen hoor, want je kunt voor de prijs van die aardappelen ook 4 liter diesel kopen hier. Toen onderweg naar de tweede waterval, mmm, smal weggetje, op ¼ van de route werd het zo smal dat er zelfs geen fietser meer langs kon, en het was een weg met tegemoet komend verkeer, we hadden al een paar keer onmogelijk moeten manouvreren, daar waren we klaar mee.

Dat gaan we dus niet doen, er zijn grenzen, maar ja, waar keer je. Iets verderop was de weg wat breder en hebben we cm voor cm heen en weer gestoken tot de camper de andere kant op stond. Door naar de laatste waterval, hiervoor moesten we door een 10km lange tunnel, midden in de tunnel zei de navigatie: neem op de rotonde de tweede afslag, wij dachten dat we een software fout in het apparaat hadden ontdekt, maar nee hoor, het klopte, gewoon een rotonde in het midden van die tunnel, er kwam nog een tunnel op uit, zie ook het filmpje, bizar.

We zijn nu in Flam (met een rondje op de A, maar die toets heb ik niet op mijn laptop). Op een zg. terrassen camping. Tegenover ons aan de andere kant van de rivier, is het treinstation. Daarvandaan kan je in een uur naar de Myrdal hoogvlakte, hoef je een keer zelf niet te sturen. Dat gaan we morgen doen, dan is het nog redelijk weer, de dag erna gaat het plenzen.

Zo, nu die aardappels eten, kleine hapjes, langzaam aan, dan waardeer je ze des te meer.

Tot morgen, John en Sylvia.

Ik mis alleen nog de ijsberen

Folgefonna nationaal park, dat is de bestemming voor vandaag, watervallen en een mooie ijzige hoogvlakte. De weg naar de hoogvlakte was gisteren nog dicht vanwege het weer, maar vandaag schijnt het zonnetje, dus we hebben weer eens mazzel.

Als je al geen tunnelvisie hebt, dan ontwikkel je het wel hier. Meer dan 15 tunnels onderweg van paar honderd meter tot 8km lang. Maar….er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Dat ze geld vragen voor die wegen is heel begrijpelijk, wat een werk moeten ze hieraan gehad hebben, dat hebben ze echt verdiend. Ook op Fossen gejaagd, nee geen Vossen, maar Fossen. Fossen betekent in het Noors waterval. O.a. langfossen en lattefossen bezocht. Watervallen en ruige berggebieden zijn echt ons ding. Ook twee trollen gezien geloof het of niet, zaten in een Mercedes met Duits kenteken die persee moesten inhalen voor een bocht en er nog net goed mee wegkwamen.

Na de watervallen moesten we via een smalle weg door het Folgefonna nationaal park naar de volgende camping. We kwamen een tunnel uit en het leek wel of we een poollandschap door kruisten. Sommige meren nog bevroren en als je op een van die schotsen een ijsbeer had zien staan hadden we het niet eens gek gevonden.

Tussen de middag van die grote witte knackebrot sjoelschijven met lekkers erop zitten weghappen, helemaal top. Moest vandaag ook 2x in en uitparkeren bij een van de watervallen, anders kon er niemand meer door. Dat was best even spannend, maar in alle rust en goed opletten ging het prima.

Inmiddels op de camping, uitzicht over het fjord en rondom bergen en witte toppen. Wordt weer fris vannacht, maar daar beginnen we aan te wennen.

Tot morgen, John en Sylvia